Za 9 maart

Met in mijn achterhoofd de voedingsinstructies koop ik twee baguettes tunesiennes op de luchthaven in Djerba. Een eet ik gelijk op en de andere neem ik mee. Heb ik toch iets lekkers in Tunesië gegeten. We vliegen al en ik doe de leuning van mijn stoel een beetje naar achteren, als er plotseling hard tegen geduwd wordt. 'Wat krijgen we nou', vraag ik. Mijn achterbuurman zegt: 'Als je gemakkelijk wil zitten dan had je een stoel tegen bijbetaling daar voorop moeten nemen'. 'Of u', antwoord ik en begin gezond boos te worden. Mijn buurvrouw bemoeit zich ermee, gelukkig staat ze aan mijn kant. 'Juist', 'Meneer we hebben last van u', voegt ze eraan toe. Ik zeg dat ik best mijn leuning rechtop wil laten- de vlucht duurt toch niet zo lang, bedenk ik - maar dat ik hem onredelijk en egoïstisch vind. Een stewardess komt erbij en die is van mening dat ik best mijn stoelleuning naar achteren mag doen. Na een poos gooit een uitsloverige Tunesiër olie op het vuur door mijn achterbuurman zijn plaats aan te bieden. Het arme jong woont nog maar negen maanden in Nederland en was even op familiebezoek. Hij wil alleen maar vriendelijk zijn. Bemoei je er maar niet mee, zeg ik, want achterbuurman begint weer te piepen en nu ben ik goed kwaad. De stewardess komt er weer bij en sust de zaak. Dat was de cultuurshock

Za. 16 maart

Nu ben ik alweer een week thuis, hoewel nog heel vaak mit Leib und Seele daarginds. Een van de deelnemers, een professionele fotografe, heeft ons via een website foto's gestuurd. Dan word je weer helemaal teruggeworpen. Ik heb ze wel kunnen bekijken maar moet nog uitvogelen hoe het allemaal werkt. Intussen heb ik een paar theaterbezoeken achter de rug en moet zo weg voor het volgende. De tajine en couscous heb ik zelf maar klaargemaakt .

Bedankt allemaal voor het meereizen, de leuke reacties en tot de volgende reis DV.