Ma 4 maart

Vandaag staat de eerste grote wandeling op het programma. Taoufik bindt ons de tulbanden om. De Bedoeïn Ali is intussen gearriveerd met zijn dromedarissen, een witte en een bruine. Ze hebben drie dagen gelopen van Douz naar de camping. De witte is een lieverd, de bruine hapt meteen toe bij nadering. De meeste rugzakken worden op Witje geladen. Bruintje hoeft maar een paar te dragen. Hij wil of kan niet opstaan, wordt geschopt en geslagen tot het hem uiteindelijk lukt. Dat zou alleen een dierenhater onberoerd laten. Ik vind het vreselijk om aan te zien. Het weer is fantastisch, het landschap afwisselend en prachtig. Er zit duidelijk water in de bodem, gezien de begroeiing. Een bronwatercentrale voorziet ook Douz op 100 km afstand van drinkwater, dat met tractoren wordt vervoerd. De duinen zijn adembenemend, maar het minst gemakkelijk te bewandelen. Ik stap zo veel mogelijk in de sporen van voorgangers en dromedarissen. De laatste hebben de perfekt aangepaste voeten. Zij horen ook hier. Komen wij met onze wandelschoenen. Toch vind ik de kleurige karavaan van de deelnemers prachtig in de geelgetinte oneindigheid. We lopen 20 km. Iemand heeft een stappenteller. We leven op kruiden/vruchtenthee, sap, groentennat, honing, citroen en water, heel veel water. Van hongergevoel is er geen sprake. 's Avonds trekt de wind aan, dus wordt er geen kampvuur aangelegd. We zitten binnen bij kaarslicht in een grote ruimte met matten op de grond. Er is zelfs een tent opgezet met een lage tafel en kussens eromheen. Er wordt getrommeld, gezongen en gedanst.