zon 3 maart

Na de ontbijtthee gaan we met twee vans op weg, steken met de veerboot over naar het vasteland, richting Matmata/Douz naar de woestijncamping Bir Soltane. Er is wel een weg naar het vasteland maar dat betekent een grote omweg. In nieuw Matmata maken we een korte wandeling en genieten van hetprachtigeuitzicht over het Dahargebergte. Tegen 14.00 u. komen we op de camping aan en installeren ons in de tenten. Daarna maken we onze eerste wandeling van ongeveer drie uurtjes. Wat een ruimte, een wijdte. De zonsondergang is spectaculair. 's Avonds bij de Gemüsebrühe vindt de voorstellingsronde plaats. Het is een leuke groep. Ulrike en Taoufik toveren midden in de woestijn een romantisch gedekte tafel voor. Vanavond gaat mijn droom in vervulling. Als enige slaap ik buiten de tent onder de sterrenhemel. Onbeschrijfelijk. Wat voel ik me nietig, maar tegelijkertijd begenadigd. Er is geen sprake van lichtvervuiling. Ik zie sterrenstelsels, planeten, meteorieten, later komt de maan op. Het is er koud, maar in de slaapzak behaaglijk. Alleen lig ik met mijn hoofd in de verkeerde richting. De straffe wind staat pal op mijn kruin en zoekt zich een weg in de slaapzak. Ik heb echter geen zin om op te staan en de boel om te keren. De sarong uit Indonesië, die ik tig jaar geleden van een collega kreeg , bind ik om mijn hoofd en drapeer de slaapzak stevig om mijn hals. Deze sarong is multifunctioneel en begeleidt mij op alle reizen. Nu eens dient hij als hoofddoek, dan weer als badjas. Vind ik een bed niet echt schoon, dan dient hij als onderlaken, soms als deken. Dankjewel, Jan! Iemand snurkt de hele nacht luid. Goede slaper.